επιτείχιση

η (Α ἐπιτείχισις) [επιτειχίζω]

εκτέλεση οχυρωματικών έργων, οχύρωση («τῇ ἐπιτειχίσει τῆς Δεκελείας προσεῑχον ἤδη τὸν νοῡν», Θουκ.)

αρχ.

1. το σύνολο τών οχυρωματικών έργων, η αμυντική συγκρότηση

2. ανέγερση φρουρίου σε εχθρικά σύνορα.